JOKER

          Vizelerimin bitmesiyle birlikte kendimi şımartmak amacıyla dizi/film izlemeye yoğun bir şekilde tekrar başladım diyebilirim. Açılışı da Joker filmiyle yaptım. Aslında bunda Netflix' e yeni gelmesi de etkili oldu. Bu zamana kadar nasıl izlemedin diyenler için şunu söyleyebilirim ki ne zaman bir şey aşırı popülerleşmeye başlasa bütün ilgim o şeyden uzaklaşmaya başlıyor. Bu filminde ilk çıktığı zaman bütün internet mecrasının bitki örtüsü olduğu için içten içe ne kadar merak etsem de izleyemedim. Bu durum kesinlikle benim kontrolüm dışında gelişen bir şey. Sanırım sürekli göz önünde olduğu için içimdeki merakın büyük oranda törpülenmesinden kaynaklanıyor olabilir. Bir şey sürekli göz önünde olursa o şeye karşı algınızı yitirirsiniz. Artık beyniniz o şeyi göz ardı etmeye başlar. Bu filmde benim için böyleydi.

Film hakkında söylenebilecek şey bu kadar abartılmasına gerek var mıydı acaba? Tamam oyunculuk harika, filmin akışı hızlı, fazla olay olmasa da sıkmadan izletiyor ama yine de bir şeyler eksik gibi. Joaquin PHOENİX gibi başarılı bir oyuncunun (adam bu filmde en iyi erkek oyuncu oscarı ödülünü almış) bütün bir filmi sırtlanması olağanüstü bir şey. Zaten filmde genel anlamda Joker karakterine odaklandığı için fazla oyuncu görmüyoruz. Gördüğümüz oyuncular da (Robert De NİRO, Brett CULLEN ve daha fazlası) gerçek anlamda sinema sektöründeki adı sayılı kişilerden oluşuyor. Başrolümüzün psikolojik rahatsızlıklarıyla birlikte çocukken yaşadığı bazı olumsuz durumlar sebebiyle nörolojik hastalıklardan muzdarip (spoiler vermek istemiyorum),  toplum tarafından ötekileştirilmiş bir birey, hasta annesiyle birlikte kendi hayal dünyasında yaşayan bu adam aynı zamanda palyaçoluk yaparak hayatını idame ediyor. 

Joker karakterine psikolojik açıdan bakarsak çocukluk döneminde maruz kaldığı fiziksel ve psikolojik şiddet onun mental ve fiziksel açıdan güçsüz düşmesine sebep olmuş. Yaşadığı şiddet büyük bir ihtimalle kafatasındaki prefrontal kortekse (duyguların düzenlenmesi, tepkilerin kontrolü, empati, sezgiler, sosyal beceriler gibi önemli yetilerin kontrolünü sağlayan beynin bir bölümü) aldığı bir darbeye bağlı olarak gülmesini durduramıyor hatta atakları o kadar şiddetli oluyor kahkaha atarken birden ağlamaya başlıyor. belli bir yerden sonra da kahkahaları onu rahatsız etmeye ve boğuluyormuş gibi bir hisse kapılmasına sebep oluyor.

Bildiğimiz Joker karakterine yavaş yavaş dönüşmesi; sosyal hizmetlerdeki bütçe kesintisi yüzünden aldığı psikolojik desteğinin kesilmesiyle ve ilaçlarına ulaşamamasıyla başlıyor. Artur FLECK hayal dünyası ve gerçek hayatı birbirine karıştırmaya başlıyor. Özellikle yan komşusunun kendisiyle ilişki içerinde olmasının tamamıyla kendi hayal gücünün ürünü olması izleyici bir miktar şaşırtıyor.

Kendini Keşfet

 

        Herkese vize haftasından selamlar. Bir süredir derslerle boğuştuğum için fazla aktif olamadığımın farkındayım ama bu durum sizin de bildiğiniz gibi elimde olan bir şey değil. E doğal olarak dizi/filme de ara vermek zorunda kaldım. Çoğu üniversiteye oranla vize haftamızın geç başlaması bütün planlarımı altüst etmiş durumda. Yine de moralimi bozmadan elimden geldiğince çabalıyorum. Her ne kadar çoğu şeyin elimde olmadan devam etmesi sinirimi bozsa da bir şekilde idare etmeye çalışıyorum. Bu yazıda da asıl bahsetmek istediğim şey KENDİNİ TANIMAK.

   

         Siz kendinizi tanıdığınızı düşünüyor musunuz? Ben bu zamana kadar -hatta şu an bile- tanıdığımı düşünmüyorum. Öncelikle bu durumun çok normal bir şey olduğunu bilmeniz gerekiyor. Çoğu insan bunun doğru olmadığını hatta kendisinde bir problem olduğunu düşünüyor olabilir ama asla öyle değil! Bir sürü insan kendini tanıyamadan bu dünyayı terk ediyor. Arkasında büyük bir boşluk bırakarak. Arkada kalanlar onları tanımlarken keşke onlar da duyabilseydi diye düşünmüşümdür her zaman. Bence herkes kendine bir noktada ''ben kimim?'' diye sormalı. Biliyorum bazılarınız bu sorunun cevabından çok korkuyor çünkü altından bir sürü hayal kırıklığı çıkacağını düşünüyor. Peki size şunu söylesem hiçbir hayal kırıklığı sonsuza kadar sürmez. İnsanlar kendini geliştirmeye  değiştirmeye açık varlıklar. Kendinizle ilgili bir şey hoşunuza gitmiyorsa ya onunla yaşamayı öğrenirsiniz ya da onu değiştirmek için çabalarsınız. Bu tamamıyla sizin elinizde olan bir şey. Bazılarınız şey diyebilir ''başkaları için neden kendimi değiştireyim?''. Öncelikle değişim derken kastettiğim 'baştan aşağıya başka biri olun' değil ya da başkaları için söylemi aşırı yanlış. Hiç kimse sırf bir başkası bunu doğru bulmuyor diye başka bir insan 'mış' gibi davranmaya kalkmasın. Bu konuda önemli olan şey sizin ne istediğiniz. Gözünüzü kapattığınızda kendinizi düşünün nasıl bir insan olmak istiyorsunuz? Hayatınız boyunca sürekli bir şeyler için uğraşmanızın sebebi ne? En önemlisiyse bu uğraştığınız şeyler sonunda sizi mi mutlu edecek yoksa çevrenizdeki insanları mı?