Penceredeki Kar

Karı her zaman mucizevi bulmuşumdur. Ne zaman kar yağsa kendimi dışarı bakmaktan alamam. O sürekli sosyal medya hesaplarında dolaşan, kar yağışını bir pencere kenarında sıcak bir içecek ve bir kitapla paylaşan insanlardan değilim ama kar yağdığı zaman kendimi klasik müzik dinlemekten alamam ya da dramatik şarkılar böyle anların baş tacı olmuştur benim için. Hep böyle zamanlarda yazı yazmak beni daha da mutlu eder mesela ama çoğunlukla ne zaman kar yağsa hasta olma pahasına bile çıkarım dışarı, alabildiğince yürürüm. Bu yürüme hali tabi kendi evimin etrafında gerçekleştirdiğim bir durum. Burada şehir merkezinde olduğum için yürümek pek de eğlenceli olmuyor maalesef. 

Hayatım boyunca hep oturduğumuz evler şehirden uzak yerler olmuştur(burada şunu söylemeliyim ki uzak derken saatler süren bir uzaklıktan bahsetmiyorum sadece merkez dışı sayılabilecek mahalleler). Şuan ailemle yaşadığım yer mesela tarlalara, dağlara bakan bir yer. Bu yüzden midir bilinmez sürekli ormana kaçma(!) isteği oluşuyor bende. Biliyorum biraz komik geliyor ama ben manzara aşığıyım sanırım. Aslında içten içe gördüğüm manzaraların içinde bulunmayı oralarda gezmeyi hayal ederim hep. Dışarıdayken sürekli bir yerlere dalıp gitmem bu yüzden hep. Çevrem tarafından bazen bu durum dikkatsizliğime yoruluyor -belki de öyle- ama ben aslında bir yerlerde bir şeyler görmüş ve oraya takılı kalmış olurum. 

Bu doğa aşığı olmama ters düşecek şeyse böceklerden deli gibi korkmam olurdu sanırım. Belki de bir sürü böyle tezatlıklar barındırıyorum bünyemde ama bunlar beni ben yapan şeyler olduğu için kabullendim sanırım. Kendimi olduğu gibi kabullenmek çok zor bir şey. Hala da bazı şeylerimi tam anlamıyla kabul ettiğimi de söyleyemem ama yine de kendi varlığımı çevreme karşı bir çeşitlilik olarak algılıyorum. Evet çeşitlilik. Nasıl her kar tanesinin şekli birbirinden farklı ve eşsiz; insanlarda (ben de) bir o kadar farklı ve eşsiz. Bir araya geldiğimizde kar yağışı gibi mucizevi bir hale bürünüyoruz. Büyük ve olağanüstü bir şeyin değerli bir parçası.

sasha lazard- lumiere eşliğinde okuyabilirsiniz

Umarım her gününüz bir kar tanesi gibi eşsiz ve sıra dışı geçer...